Antwoord aan professor Koen Schoors: "Zonder de bijbehorende cijfers is het vrij hol"

De gerespecteerde professor Schoors ergerde zich aan voorbarige reacties op de federale begroting. "Een oordeel is onmogelijk als je de feiten niet kent." (De Morgen 26/11) En gelijk heeft hij. Alleen vraagt zo'n uitspraak wel om enige consequentie. Vanuit die even eenvoudige als vanzelfsprekende visie kun je ook niet oordelen over een (andere) begroting zonder ze objectief te benaderen. Als een academicus als professor Schoors in één adem zegt dat de Vlaamse Regering vrijwel niets heeft bespaard, maar wel de lasten heeft verhoogd, dan krijgen wij, niet-academici, het toch even moeilijk. Omdat die Vlaamse begroting er toch net een beetje anders uitziet.

Het begon natuurlijk allemaal met de kapstok die Koen Schoors zocht om zijn verhaal aan op te hangen: "De federale regering voert het N-VA-programma uit en de Vlaamse regering voert een PS-beleid." Alle oneliners nog aan toe, meent die man dat nu echt?

Koen Schoors spiegelt. Laten we eens kijken of dat een zinvolle oefening is, als we cijfers gebruiken. Om de Vlaamse begroting in evenwicht te houden leverde de Vlaamse regering vanaf 2010 een totale inspanning van 2,7 miljard euro. 25 procent van die inspanningen waren zogenaamde belastingverhogingen. Daarin zaten 600 miljoen van het terugschroeven van de jobkorting en 30 miljoen van de 'verdelingstaks'. Maar liefst 75 procent van de middelen werd uit besparingen gehaald. Toch even in herinnering brengen dat die jobkorting destijds in het leven werd geroepen als antwoord op de hoge (federale) loonlasten. Wat later zou een liberale excellentie diezelfde jobkorting omschrijven als een "mercantiel cadeau". Laten we eerlijk zijn, daar is op dit moment, zelfs in tijden van goedheilige mannen, geen ruimte voor. Voor wie vergelijken wil: naast die Vlaamse 75/25-verhouding staat een federale 20/80. Tegenover een teleurstellende 20 procent aan besparingen staan 80 procent aan nieuwe inkomsten, belastingen of eenmalige maatregelen. Ingrepen die de Vlaamse spaarder zullen treffen.

Ook wat het overheidsapparaat betreft durven we de proef op de som nemen. De federale overheid (exclusief leger, politie, NMBS) telt vandaag 2 662 ambtenaren minder dan begin 2009. Dat is een afslanking van 3,17 procent. De Vlaamse overheid (exclusief VRT, De Lijn, onderwijs) doet het met 1 333 ambtenaren minder. Een afslanking van 4,65 procent. Van al die Vlaamse maatregelen kun je toch bezwaarlijk suggereren dat ze op een PS-beleid lijken?

Tot slot: de Vlaamse regering is de enige regering in ons land (en een van de weinige in Europa) die al drie jaar op rij een begroting in evenwicht voorlegt. Daar zijn we eigenlijk best trots op, als het mag.

Volgens professor Schoors neemt perceptie het over van de realiteit. Zonder de bijbehorende cijfers is dat een vrij holle stelling.