Zijn niet alle hulpvragers en verzorgenden even belangrijk?

'Linkse' partijen en vakbonden blijven ageren tegen een samenwerking tussen lokale besturen en OCMW's enerzijds en middenveld vzw's anderzijds. Zijn niet alle hulpvragers én alle verzorgenden even belangrijk? Krachten bundelen en samenwerken in het belang van de hele welzijnssector is nodig. Wat kan men daar tegen hebben?

Kris Van Dijck kreeg afgelopen week een mail van een collega-burgemeester van een kleine gemeente, die samen met andere gemeenten een woonzorgcentrum heeft, met kwetsbare en dementerende mensen. Samen met haar collega’s zegt deze burgemeester dat ze het niet meer aankunnen. Ze zijn in gesprek met een vzw, die hen wil ondersteunen, want zij kunnen het niet. Systematisch stappen gemeenten uit en de anderen blijven met de brokken zitten.

Van Dijck reageerde in de commissie binnenlands bestuur: “Wat stel ik vast? In woonzorgcentra en andere welzijnscentra, of die nu van een openbaar bestuur zijn, dan wel van een vzw, oefenen alle mensen hun taak uit met hart en ziel. Ik wil het gesprek aangaan met eenieder, niet alleen de vakbonden van de woonzorgcentra die onder de openbare sector vallen, maar ook diegene die onder de private sector, de vzw’s, vallen. Ook die mensen doen het immers met hart en ziel. Ik denk dat we moeten stoppen met een onderscheid te maken tussen zorgverstrekkers die werken voor een OCMW, dan wel voor een vzw. Zij doen dat allemaal met evenveel engagement. Ik denk dat het belangrijk is dat wij dan ook wel eens gaan zien dat zij op het terrein op dezelfde manier kunnen werken.”

Bovendien vindt Van Dijck het belangrijk dat het parlement de regels bepaalt, dat is het primaat van de politiek. Het parlement kan met iedereen spreken, maar het is het ook aan hen om de keuzes te maken. Van Dijck roept op om de minister te zullen ondersteunen om het gesprek aan te gaan en acht dit voor eenieder belangrijk.