Als ik de voorbije week in ogenschouw neem, zijn er drie belangrijke zaken die eruit springen. Alle drie van een totaal andere orde maar alle drie zeker het vermelden waard: Iran, Stadsbader en Graspop.
Iran
Woensdag ontvingen we in Straatsburg op initiatief van mijn Italiaanse collega Carlo Ciccioli in een afgeladen zaal Maryam Rajavi en haar gevolg. Maryam Rajavi is de presidente van de nationale raad van het Iraans verzet in ballingschap. Het is duidelijk dat in Iran het verzet tegen het moordend regime van de ayatollahs sterker en sterker wordt. Een regime dat dood en verderf zaait in Iran en het hele Midden-Oosten. Of zoals Hanif Asyabani mij eerder vertelde: “de kop van de slang die het Midden-Oosten wurgt bevindt zich in Teheran.” Het verzet trekt de kaart voor een democratisch regime, met scheiding van kerk en staat, waar alle godsdiensten een plaats hebben, de minderheden hun recht van bestaan gegarandeerd en de doodstraf afgeschaft wordt. Het is een stem van hoop en verlossing in een regio die in brand staat.
De dag voordien zat ik samen met vertegenwoordigers van alle fracties om een resolutie te schrijven waarbij opgeroepen wordt om de Zweeds-Iraanse professor Djalali, die al negen jaar in een Iraanse gevangenis zit en na een schijnproces ter dood veroordeeld werd, samen met heel wat andere politieke veroordeelden onmiddellijk vrij te laten. Het is zonneklaar dat het regime geen kans onbenut laat om buitenlanders als gijzelaars gevangen te nemen en in te zetten in hun perfide buitenlandpolitiek. De resolutie werd donderdag goedgekeurd. Het was dan ook het uitgelezen moment om bij het Iraans verzet de situatie van Ahmad Djalali aan te kaarten. Mijn boodschap was dan ook eenvoudig en duidelijk: “Laat ons hopen dat jullie morgen het regime omver werpen, zodat overmorgen professor Djalali naar huis kan.”
Stadsbader
Vrijdag stond dan weer in het teken van het beleid in Dessel met voor de middag overleg met alle diensten in voorbereiding van het financieel meerjarenplan 2026-2031, na de middag het wekelijks schepencollege en over de middag de eerste steenlegging, of beter gezegd eerste kolom zetting, voor de nieuwe kantoren van Deckx-Stadsbader.
Het is 120 jaar geleden dat August Deckx zijn eerste stappen zette als ondernemer pur sang. Via oude advertenties weten we dat de man van vele markten thuis was. Niet alleen als bouwondernemer maar ook als handelaar in bouwmaterialen, verzekeringsagent en geldlener aan ‘eerlijke personen die niets bezitten kunnen geld bekomen voor het bouwen en aankopen van huizen en grond’ lezen we in het Mols Handelsblad. In 1929 wordt voor de eerste keer het bedrijf A. Deckx & Zonen genoemd. Louis en Frans treden in de voetsporen van hun vader en legden zich toe als wegenbouwbedrijf. In 1957 gaat Frans met Kembo zijn eigen weg. Beide bedrijven, naast elkaar gelegen aan de Goormansdijk, waren dé wegenbouwers van de Kempen. Nadat Rik Vandebril de dochter van Louis huwde leidde hij met grote bezieling het bedrijf tot de overname in 2009 door Stadsbader uit Harelbeke. De leiding is in handen van Dominique Valcke en dit nieuwbouw project verankert de groep in Dessel. Met 2.000 medewerkers is Stadsbader actief op 250 werven over het hele land. Voor mij als meest in het oog springend daarbij de Oosterweelwerken, de bouw van de INEOS ethaankraker eveneens in Antwerpen en straks de bunkers voor de opslag van het laag en middel kortlevend nucleair afval in Dessel. Nu we ons in dit verhaal toch daar aan de Stenehei bevinden, is het een korte sprong naar de buur aldaar: Graspop Metal Meeting of kortweg GMM.
Graspop
Van donderdag tot vandaag is Dessel het centrum van de heavy metal wereld. Deze 28ste editie is na de wateroverlast van vorig jaar op z’n mist gezegd een hete editie die opnieuw tot in de puntjes voorbereid en georganiseerd is. Donderdag was de vaste waarde Iron Maiden op de afspraak. Ik ben de tel wel kwijt van hun gesmaakte optredens op Dessels grondgebied. Waar ze jarengeleden nog gebruik maakten van het voetbalveld van Dessel Sport om in de namiddag een matchke te spelen, hoort dat niet meer tot hun gebruiken. De jaren beginnen ook bij hen te wegen neem ik aan.
Leuk was ook het weerzien met Skillet, de christelijke Amerikaanse rockband. Waar Leentje en ik drie jaar terug kennis met hen maakten en samen op de foto gingen, stond ik hen na het optreden vrijdag op te wachten. Ze herkenden me nog als ‘the mayor’. Buitengewoon vriendelijke mensen wat niet gezegd kan worden van de entourage van Slipnot die op een agressieve wijze de baan vrijmaakten om de heren naar het podium te begeleiden. De ene Amerikaan is duidelijk de andere niet.
Wat er ook van zij; Graspop is echt een lust voor het oog. Tienduizenden uitgelaten en opgewekte muziekliefhebbers van over de hele wereld verbroederd. Kan het mooier? Laat het ondanks de vele haat, geweld en oorlog een inspiratie zijn om aan de weg te blijven timmeren voor een mooie wereld. Fijne zondag nog. Tot straks op het festivalterrein?
Kris van Dijck
Dessel, 22 juni 2025
