Waterval? Welke waterval?

Er bestaat toch een serieuze paradox in onze samenleving. Een paradox tussen de verwachtingen van ons onderwijs en de realiteit op de werkvloer. Onderwijs betekent natuurlijk meer dan jongeren opleiden voor de werkvloer in de brede betekenis van het woord. Onderwijs betekent ook het vormen van kritische, creatieve burgers die hun plaats kunnen innemen in de samenleving en weten om te gaan met waarden en normen, rechten en plichten. Maar laat me bij deze me toch even focussen op welke profielen onze samenleving nodig heeft. En dat is een zeer, zeer breed spectrum!

Vanmorgen kreeg ik de hulpkreet te horen van een bevriend ondernemer, in dit geval FM Bouwmachines in Diest en Laakdal, die tal van vacatures heeft. Vacatures die hij maar niet ingevuld krijgt. Vacatures voor technisch geschoolden! Hij doet een beroep op de ge-eigende kanalen om zijn vacatures kenbaar te maken: VDAB, advertenties in kranten,… tot open-deur-dagen om potentiële kandidaten warm te maken. Eigenlijk moet ik hierbij het woord ‘opnieuw’ gebruiken. Helaas…

Gisterenavond kregen we in het Vlaams Parlement een bevlogen toespraak te horen van Peter Hinssen. Peter Hinssen geeft wereldwijd lezingen over de impact van technologie en de digitale wereld op de samenleving. En die samenleving wijzigt met rasse schreden. Binnen tien jaar is de wereld anders dan vandaag. De verandering zal groter en ingrijpender zijn dan de verandering naar de huidige wereld ten opzichte van die van twintig jaar geleden. En de jobs van nu zullen verdwenen, dan wel grondig gewijzigd zijn. Dat zijn de verwachtingen… Maar techniek zal zeker een dominante rol spelen.

Aan de andere kant blijven bepaalde politici, blijven bepaalde organisaties technische- en beroepsopleidingen in een negatief daglicht stellen. In het debat over gelijke kansen, deze week weer opgeworpen door Unia, blijft men die “kansen” afwegen tegen het aantal jongeren van bepaalde sociale categorieën in onze hoge scholen, aan de universiteiten, in het ASO. Wie niet in het ASO zit, wie niet aan de unief studeert, wordt vervolgens gelabeld als slachtoffer van de “waterval” en is derhalve verstoken van gelijke kansen. Het beeld dat men daardoor schept, is er één alsof TSO’ers en BSO’ers niet geslaagden zijn. Gewoon wraakroepend.

Wat wel moet gebeuren, is duidelijk maken dat zowel TSO als BSO een positieve keuze is! Ouders, jongeren, leerkrachten, kortom de hele samenleving moeten daarvan doordrongen geraken. Jongeren op basis van hun talenten oriënteren naar hun eigen talenten en interesses : dat is en blijft de enige juiste opdracht. Is dat TSO of BSO, KSO of ASO? Geen probleem, integendeel. Maak er fiere jongeren van die meer dan hun steen kunnen en zullen bijdragen tot de samenleving.

Watervallen zijn mooi in natuurparken, maar in ons onderwijs horen ze niet thuis.

Kris Van Dijck