In Dialoog

De voorbije week is er heel wat te doen geweest omtrent de zogenaamde katholieke dialoogschool. En toch is alles hierover nog niet gezegd. De manier waarop Katholiek Onderwijs Vlaanderen (KOV) met nieuwsbrieven, en gesteund door het Leuvens samenwerkingsverband Thomas duiding brengen, wijzen erop dat er meer aan de hand is. Waar de N-VA, haar voorzitter en de reeds aan het woord gewezen parlementsleden (Diependaele en Daniëls), het net te doen was om de eigenheid van het katholiek onderwijs in Vlaanderen veilig te stellen, past de Guimardstraat een ware Jezuïtenstreek toe: de N-VA wegzetten als tegen het katholiek onderwijs en er de bepleiters bij uitstek van maken voor de algemene neutraliteit in onderwijs. Niets is echter minder waar. Journalist Bart Brinckman, tevens product van een Jezuïetencollege, scherpte vandaag in De Standaard zijn pen om er nog een sneer bovenop te geven. Reden ook waarom ik me meng in het debat.

Voor de N-VA zijn een aantal zaken wel principieel:

De vrijheid van godsdienst en onderwijs, verankerd in de Grondwet, blijft voor ons van wezenlijk belang. En wie invulling geeft aan die vrijheid, zoals het KOV, heeft ook de vrijheid om keuzes te maken en beslissingen te nemen. Maar ze moeten er ook tegen kunnen dat er maatschappelijk én politiek kritiek gegeven wordt, zeker als het van politici komt die zelf product zijn, of medewerker waren van dat zelfde katholiek onderwijs. Iedereen is lid van de samenleving, neen?

Vooreerst ligt het niet aan Bart De Wever dat de discussie gevoerd is. Als een krant mijnheer Lieven Boeve opvoert en er stellingen geponeerd worden die wat ons betreft niet opgaan, mogen we dan nog ons gedacht zeggen? Mogen we dat? Ook als de brede contacten die we hebben in het katholiek onderwijs onze mening delen?

Ik geloof zeer sterk in de kracht van ons Vlaams onderwijs. Over de schoolnetten heen. Meer dan twintig jaar geleden gaf ik les in het katholiek onderwijs, hervormde enkele jaren later mee het gemeenschapsonderwijs en ben vijftien jaar schoolbestuurder van twee gemeentescholen. Allen draag ik ze een warm hart toe. Maar laat het ons over het katholiek onderwijs hebben.

Verandert onze samenleving? Ja, natuurlijk. En zijn andersgelovigen welkom in het katholiek onderwijs? Zeker. Ik gaf drieëntwintig jaar geleden les in een katholieke school in Deurne-Zuid. 75% moslimkinderen in de klas. Zij kregen er van mij de katholieke godsdienst. En ik vertelde hen over het Testament; het Oude en het Nieuwe. Ik vertelde hen over Jezus, God én over Allah. Dat zij allen voor het goede in de mens stonden. Zij luisterden naar me… En stelden vragen… In dialoog. Zij kozen voor onze “katholieke” school! Zij gingen mee naar de kerk. Niet de communie. En zo hoort het. Meer moet een “dialoogschool” voor mij niet zijn.

Waar we als N-VA wel vragen bij hebben is de invulling zoals die het officieel onderwijs door diezelfde Grondwet opgelegd werd. Met name alle levensbeschouwingen aanbieden waarnaar de leerlingen (of beter gezegd hun ouders) vragen. Zo moeten klasgroepen vaak in drie of vier groepjes opgedeeld worden, met elk hun leermeester, elk hun kost en elk hun lokaal. Lessen en leerkrachten waarop door de overheid weinig of geen controle bestaat over wat er in die klasjes verteld wordt. Betalen maar niet controleren. Ligt daar geen groter probleem op te lossen?

Lieven Boeven en Bart Brinckman gingen dan maar de man spelen. De N-VA tegen het KOV. Zo doorzichtig. Zijn wij tegen tussenstructuren en middenveld? Neen. Maar mogen we kritisch zijn en pleiten voor het optimaal inzetten van de schaarse middelen, verstrekt door de overheid? Ik zal binnen het domein onderwijs blijven. Als we de leraar-leerling-ratio bekijken, dan tel ik in Vlaanderen één leraar per zes leerlingen. Ik denk niet dat er hier ten lande veel klassen van zes leerlingen bestaan. Eerder overvolle klassen met grote leerlingengroepen. Waar zitten al die leerkrachten dan? Tussenstructuren? Detacheringen?... Moet je om leerlingen te begeleiden en te assisteren bij leermoeilijkheden drie centra (CLB’s) hebben per stad of regio? Kunnen die niet beter de krachten bundelen en zo efficiënter werken? Kunnen pedagogische begeleidingsdiensten over de netten heen niet nog beter samenwerken? Scholen willen en moeten over het muurtje kijken, maar de school naast de deur, en van een ander net, lijkt wel van een andere planeet. Laat ons daar eens in dialoog gaan.

Neen, het katholiek onderwijs in Vlaanderen staat sterk. Laat de scholen en leerkrachten in dezelfde sfeer, met diezelfde identiteit en spiritualiteit verder werken. De N-VA stelt dat niet in vraag. Integendeel.

Kris Van Dijck