Het klinkt misschien raar, maar ik heb het gevoel dat het jaar 2024 zodanig gevuld is om in normale omstandigheden meerdere jaren te vullen. Twee verkiezingen in één kalenderjaar; ik maakte het nog nooit mee. En wat mensen die niet actief zijn in een politieke partij misschien niet zo goed weten, daar komt heel wat bij kijken. Mensen werven, programma’s maken, campagnes voeren, noem maar op. Op zich allemaal heel boeiend.
Mijn verhuis van Vlaanderen naar Europa is ook al een uitdaging op zich. Vele nieuwe horizonten mag ik verkennen terwijl ik me moet inwerken in de dossiers die me toegewezen zullen worden. In de week die komt, wanneer we fractiedagen hebben, zal duidelijk worden in welke commissies ik terecht kom. Mijn voorkeur gaat uit naar de commissies ITRE (industrie, onderzoek en energie waaronder kernenergie) en TRAN (vervoer en toerisme waaronder onze zeehavens). Volgende week zal ik daarover meer kunnen berichten.
Tot slot op privévlak ook een grote verandering. Leentje start dinsdag met haar medevennoot Lex Feyen haar eigen grillrestaurant De Pezerik, gevestigd in de vroegere Onder den Toren in de Kolkstraat in Dessel.
Vandaag buigen we ons als lokale N-VA en CD&V over het verkiezingsprogramma voor oktober. Vorig jaar sloegen we de handen al in elkaar om straks samen naar de Desselse kiezer te stappen. De voorbije weken bezochten we de verschillende wijken en buurten om input te krijgen van de Desselaar. We deden dat op een ludieke wijze. Zo kreeg de Desselaar een puzzelstuk in de bus waarop verwachtingen konden geformuleerd worden. Bij het wijkbezoek werd dit in ontvangst genomen en kreeg men nog de kans zich uit te spreken op welke beleidsdomeinen de gemeente vooral moet inzetten.
Ook de verkiezingsprogramma’s van N-VA en CD&V van 2018 werden kritisch onder de loep genomen alsook het gemeentelijk beleidsplan dat N-VA bij het begin van de huidige legislatuur uitschreef.
In al die drukte en gedrevenheid moet ik aan de West-Vlaamse slogan denken: “bluvn goan”. Een slogan die ook mijn favoriete voetbalploeg hanteert. En zo kunnen we de voorbije week in ogenschouw genomen ook niet voorbij aan het aan de gang zijnde Europees voetbalkampioenschap. Het zal zo wel moeten zeker maar de euforische vreugde bij het scoren van een goal is men aan het afvoeren. Eerst moet de VAR minutenlang haar licht laten schijnen of het al dan niet een geldig doelpunt is om dan pas de vreugdekreten los te laten. Het is echt onwezenlijk geworden. Het tweede afgekeurde doelpunt van Lukaku omdat de chiphoudende bal een aanraking met de vingertoppen van Openda registreerde. Een soort registratie die gisterenavond de aanleiding was om de bal voor de Duitsers op de stip te leggen terwijl enkele minuten daarvoor de te lange teennagels van Delaney het doelpunt van Andersen deden afkeuren. Eerder van de week was de knieschijf van Lukaku ook net iets te dik… Om maar te zeggen. Het spontane is helemaal weg. Eerlijk? Liever al eens een blunderende scheids dan dit onnozel gedoe die alle spontaniteit wegneemt.
Wat het morgen met de Rode Duivels wordt? Net als elke supporter heb ik mijn voorkeurspelers en ik ben tot op heden een beetje op mijn honger gebleven in de keuzes die onze bondscoach maakt. Maar goed; hij is baas. En maar goed ook. Ik ben niet de kenner. Hij wel. Al had ik Maxim De Cuyper en Charles De Ketelaere al graag in actie gezien. Waren zij de voorbije periode niet de blessurevrije spelers in vorm? Ik zal het morgen alvast niet zien want ben dan onderweg naar onze fractiedagen om de nieuwe legislatuur in het Europees Parlement voor te bereiden.
En nu laat ik het erbij en begeef me met bekwame spoed naar onze hierboven aangehaalde programmadag. Vanavond staan we dan weer een stap dichter bij de voor mij zevende gemeenteraadsverkiezingen. Fijne zondag nog.
Kris van Dijck
Dessel, 30 juni 2024
