Als we straks het nieuwe jaar instappen en 2025 de rug toekeren, kan ik terugblikken op 25 jaar burgemeesterschap. Een kwart eeuw eerste burger van Dessel, beginnend in 1995 met een onderbreking van 2001 tot 2006. Eerste in de betekenis van ‘eerste onder de gelijken’. Waar Georges Orwell in zijn Animal Farm schreef: “alle dieren zijn gelijk, maar de ene is wat gelijker dan de andere”, voel ik me zo niet. Echt niet. Wat ik wel voel is de druk van verantwoordelijk te zijn. Als ik daarenboven de geschiedenis van mijn dorp bekijk sinds 1800 - toen in de Napoleontische tijd de eerste burgemeester aangesteld werd - ben ik de langst zetelende ooit en wordt Jan Baptist Raeymaeckers, burgemeester van 1811 tot 1833 met twee jaar geklopt. Hij was burgemeester tijdens de Franse bezetting, onder koning Willem I en na de afscheuring van België. Dit alles in ogenschouw nemend, misschien niet overdreven om toch even aan enige zelfreflectie te doen…
Burgemeester ben je vooreerst niet alleen. Al zijn er wel momenten dat je je alleen en eenzaam voelt. Burgemeester ben je samen met je partner en je gezin. Vroeger, meer dan veertien jaar, met Martine. Het voorbije decennium met Leentje. Beiden hebben me steeds op hun manier alle ruimte gegeven, gesteund en bijgestaan. Ook de kinderen niet vergeten die zeker toen ze klein waren overal mee naar toe moesten.
Mijn partijgenoten en de lokale werking hier in Dessel. Eerst met de Volksunie, nadien sinds 2001 als pioniers van de N-VA waar we vanuit Dessel in de hele Kempen de zaadjes gingen planten om in 2006 het nationale nieuws te halen met een volstrekte N-VA-meerderheid bij de gemeenteraadsverkiezingen. We deden het nog drie keer over. In 2012 en 2018 alleen en in 2024 een vierde keer, nu samen met onze vrienden van de cd&v. Ik kon steeds op onze militanten rekenen bij de vele campagnes lokaal en nationaal: plakken, borden zetten, bussen. Achttien verkiezingen waarbij ik het vertrouwen van de partij kreeg en kandidaat was. De ene keer volop in de spits of op een strijdplaats dan wel om de lijst te steunen. De vele lokale activiteiten, uitstappen en het feit dat wij al vijfentwintig jaar maandelijks een huis-aan-huisblad weten uit te geven dat we zelf ronddragen. Onze ‘Betrokkenheid’ waarvan ik toch een twintigtal jaar de meeste artikels schreef. De jeugd nam het onlangs naadloos over. Wat een team!
In het gemeentehuis de naaste collega’s in het schepencollege. Ik denk niemand te vergeten, maar als ik goed tel, voor een college dat vroeger uit vijf en nu nog uit slechts vier schepenen bestaat, vijftien verschillende schepenen en/of OCMW-voorzitters waarmee ik samenwerkte. Vijftien verschillende persoonlijkheden, waarvan met 19 jaar veruit het langst Herman Minnen. Een derde van hen is reeds overleden. En twee die me na hun ambtstermijn de rug toekeerden. Blijven er nog acht als ‘vrienden’ over. Net geslaagd zou je dan denken… Naast de schepenen drie gemeentesecretarissen waarop ik kon rekenen waarvan ook twee overleden zijn. Louis Luyten, eenmaal op pensioen, en mijn vriend Joel Blommaerts toen hij nog in dienst was.
Verder natuurlijk de tientallen medewerkers. Honderden eigenlijk al want de teller van het lokaal bestuur Dessel alleen gaat al vlot over de tweehonderd individuen terwijl ik ook de vele politiemensen, brandweerlui en hun respectievelijke administratieve ondersteuners niet wil vergeten.
Het Dessel van nu is in weinig meer te vergelijken met het Dessel van 1995 toen ik voor het eerst de sjerp mocht omgorden. Het zou ook maar erg zijn mocht dat wel het geval zijn. Zaken veranderen, evolueren en groeien nu eenmaal. Er wordt gesloopt en gebouwd. Het was en is wel steeds de betrachting geweest de eigenheid, de spirit van Dessel te bewaren en te versterken. Onze twee voetbalploegen, Graspop, de vier Chiro’s en beide jeugdhuizen, onze scholen, de nucleaire sector, de witzandwinning, onze wegenbouwers en puttenboorders,... Allen ondergingen ze op een of andere manier een kleine of grote metamorfose terwijl ze er nog steeds staan. En ons bevolkingsaantal ging van een kleine 8.400 naar meer dan 10.100 inwoners. +20%.
Nieuw werden de twee woonzorgcentra, volledig uitgebouwde sportinfrastructuur in Brasel, aan het Jules Thijsplein en in de basisscholen. Voor beide voetbalploegen nieuwe voetbalstadions, een jeugdcomplex en zowel kunstgras- als andere trainingsvelden. De vele nieuwe verkavelingen al dan niet met voorkooprecht voor jonge Desselaars. De bouw van nieuwe scholen, kinderopvangen, jeugdlokalen en toeristische infrastructuur. De aanleg en uitbreiding van KMO-zones. De beslissing rond de berging van laagactief en middelactief kortlevend nucleair afval met het daaraan gekoppeld informatie-, cultuur- en informatiecentrum Tabloo evenals de installatie van het Lokaal Fonds om de volgende 300 jaar (!) duurzame projecten voor de Desselaar te realiseren. Maar meer nog dan dat het proces daarnaar toe in dialoog met onze inwoners waarbij steeds nieuwe mensen betrokken worden. Een verhaal dat we blijven verder schrijven.
Wat ik ook al deed, is wel overwogen de beslissing te nemen de sjerp door te geven op de dag dat ik 65 word. Dat is op 2 oktober 2028. Het is getekend en met Barbara Rommens zal Dessel niet alleen haar eerste vrouwelijke burgemeester krijgen, maar zal de verjonging van de Desselse politiek kracht bijgezet worden. En daar ben ik eigenlijk nog het meest trots op; hoe de jonge generatie verantwoordelijkheid opneemt of wil opnemen. Hoe ze geen minachting heeft voor politiek. Niet in Dessel. Niet in het algemeen. Gaven we het goede voorbeeld? De gemiddelde leeftijd van onze gemeenteraad is nu 47 jaar, waarbij ik de tweede oudste ben. Acht van onze eenentwintig raadsleden moeten nog 40 worden. Zeven van hen komen uit onze N-VA/cd&v-kartelstal. Dat belooft voor de toekomst en geeft me een gevoel geslaagd te zijn.
Zo. Dat wou ik vandaag even kwijt. Veel opsommingen waarbij na elk woord, tussen elke regel die ik typ heel wat emotie en vele herinneringen schuil gaan. Ik deed gewoon mijn best. Fijne zondag nog en straks een veilig begin van opnieuw een nieuw jaar.
Kris van Dijck
Dessel, 28 december 2025
