D-Day vergeten?

Elke zondag belicht ik een onderwerp dat me de voorbije week opviel…

D-Day vergeten?

Sword Beach, Juno Beach, Gold Beach, Omaha Beach, Utah Beach… Neen, het zijn geen subtropische all-in vakantieresorts. Wel codenamen van Normandische stranden die in ons collectief geheugen gegrift zouden horen te zijn. Op deze stranden werd welgeteld 77 jaar geleden het westers front geopend. Nadat de Sovjets in het oosten oprukten en de westerse geallieerden in het fascistische Italië Rome reeds veroverd hadden, werd met Operatie Overlord de bevrijding van West-Europa ingezet.

De operatie startte met luchtlandingen en werd verdergezet met een massale amfibische aanval van Amerikanen, Britten en Canadezen. Duizenden jonge mannen moesten quasi ongedekt de stranden, bezaaid met mijnen, opstromen terwijl ze onder vuur genomen werden vanuit sterk bewapende loopgraven en bunkers, uitgerust met kanonnen en machinegeweren, de zogenaamde Atlantikwall. Een meer dan 5.000 km lange verdedigingslinie van Noorwegen tot aan de Spaanse grens, die Nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog aanlegde ter voorkoming van een geallieerde invasie. De eerste 24 uur van de invasie in Normandië waren beslissend. De Atlantikwall werd over een front van enkele tientallen kilometers op een aantal plaatsen doorbroken, er werden pontonhavens aangelegd en op korte termijn konden bijna 3 miljoen manschappen ontscheept worden. De bevrijding kon beginnen.

Het zou in ons collectief geheugen gegrift moeten zijn. Echter op geen enkele nieuwssite zie ik er nog een verwijzing naar. Niet relevant misschien? Enkel een privébericht van een vriend en een post op facebook van Theo Francken en Dessels raadslid Pieter-Jan Gys maken mij bewust dat ik er niet alleen aan denk. Maar dat is het dan… Is het niet relevant dat duizenden jonge mensen het leven lieten? Duizenden families van over heel de wereld, in diepe rouw gedompeld, ter ere van ons, West-Europeanen. Blijkbaar vinden we het allemaal maar evident dat mensenlevens voor ons geofferd werden. Voor ons, opdat we vrij zouden zijn. En, wat doen we nu met die vrijheid?... Het laat me ook niet onverschillig als ik langs de Duitse militaire begraafplaats in Lommel fiets. Eén van de routes van “fietsen door de bomen” passeert er. 38.000 stenen kruisjes. 38.000 gesneuvelden. Waarom toch? Of als ik op één van mij fietstochten de klaprozen zie bloeien: “in Flanders fields the poppies blow between the crosses, row on row…”

Ach ja, ik hoor je al zeggen: moet dat nog in het nieuws? Zo lang geleden? Nog nodig? Ja, ik vind dat echt nodig. Herinneren om te weten. Weten om te leren. Leren om niet dezelfde fouten te maken. Wanneer de gruwel van oorlog vergeten is. Wanneer de waarde van democratie niet langer herkend wordt, dan hebben we als mensheid niks geleerd. En die verantwoordelijkheid wil ik niet dragen. Vandaar!

Kris van Dijck

Dessel, 6 juni 2021